Οι μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος και των εξαρτημάτων του, περιλαμβάνουν τη μυκητίαση του δέρματος, των τριχών και των ονύχων οι οποίες προκαλούνται από μικροοργανισμούς που ονομάζονται μύκητες. Ανάλογα με τον μύκητα που έχει προκαλέσει τη λοίμωξη διαχωρίζονται σε δερματοφυτίες, καντιντιάσεις, πιτυροσπορώσεις και ασυνήθεις μυκητιάσεις προκαλούμενες από σπάνια είδη μυκήτων.
Προδιαθεσιακοί παράγοντες και τρόπος μετάδοσης
Η ανάπτυξη του μυκήτων ενισχύεται από την επίδραση κάποιων παραγόντων, όπως η λήψη ορισμένων αντιβιοτικών, ο διαβήτης, οι συχνές ενδοκολπικές πλύσεις, το σπιράλ, η εγκυμοσύνη, η ελλειπής υγιεινή και η λήψη κορτιζόνης. Κάποιες μορφές μυκητιάσεων μεταδίδονται μέσω της δερματικής επαφής, μέσω της χρήσης μολυσμένων αντικειμένων, όπως χτένες, πετσέτες, πλάτες καθισμάτων, καθώς και μέσω της θάλασσας ή της πισίνας, εξαιτίας της υγρασίας που ευνοεί την ανάπτυξη των μυκήτων.
Διάγνωση
Η διάγνωση της μυκητίασης μπορεί να γίνει με απομόνωση του παθογόνου μύκητα με άμεση μικροσκόπηση και καλλιέργεια ξεσμάτων νυχιών.
Θεραπεία
Η μυκητίαση δέρματος αντιμετωπίζεται με:
Αντιμυκητιασικές κρέμες σε ήπιες περιπτώσεις. Οι τοπικές κρέμες μπορεί να περιέχουν μικοναζόλη, κετοκοναζόλη, κυκλοπυροξολαμίνη ή τερμπιναφίνη ανάλογα με τον τύπο του μύκητα. Σε βαρύτερα περιστατικά εφόσον δεν υπάρχουν αντενδείξεις χορηγούνται αντιμυκητιασικά φάρμακα από το στόμα (ιτρακοναζόλη, φλουκοναζόλη, τερμπιναφίνη). Η μυκητίαση του τριχωτού της κεφαλής πρέπει να θεραπεύεται πάντα με φάρμακα απο το στόμα, καθώς η τοπική θεραπεία είναι ανεπαρκής και η εξέλιξη της νόσου μπορεί να οδηγήσει σε ουλωτική αλωπεκία.