Κολπίτιδα

Ο κόλπος έχει την φυσιολογική χλωρίδα στην οποία κύρια θέση κατέχουν οι γαλακτοβάκιλοι, οι οποίοι προστατεύουν από λοιμώξεις από παθογόνους μικροοργανισμούς. Όταν η φυσιολογική χλωρίδα διαταραχθεί μπορεί να προκύψουν λοιμώξεις. Τα κλασικά συμπτώματα της κολπίτιδας είναι ερεθισμός και κνησμός στον κόλπο και στο αιδοίο, ερυθρότητα στα τοιχώματα του κόλπου, λευκή παχύρρευστη έκκριση από τον κόλπο με ή χωρίς πρόσμιξη αίματος, και χαρακτηριστική οσμή.

Πρόκειται για την πιο συχνή μορφή που οφείλεται κυρίως στα στελέχη Candida Albicans. Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από λευκωπά υγρά και δυσπαρεύνεια (πόνο κατά την σεξουαλική επαφή).

Πρόκειται επίσης για συχνή μορφή κολπίτιδας που οφείλεται στα μικρόβια Gardnerella vaginalis, μυκόπλασμα και αναερόβιους μικροοργανισμούς. Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από γκριζόλευκο έκκριμα με χαρακτηριστική οσμή ψαριού.

Οφείλεται σε ένα πρωτόζωο που ονομάζεται Trichomonas Vaginalis. Χαρακτηρίζεται από κιτρινωπές δύσοσμες εκκρίσεις και ερεθισμό του αιδοίου.

Πρόκειται για σεξουαλικά μεταδιδόμενη κολπίτιδα. Τα χλαμύδια στους άνδρες προκαλούν τη μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα με έκκριμα από την ουρήθρα. Οι περισσότερες γυναίκες συνήθως δεν εμφανίζουν συμπτώματα, και έτσι καθυστερεί πολύ η διάγνωση. Μπορεί να παρουσιάζουν ελαφρά αιμόρροια μετά την σεξουαλική επαφή και να έχουν πόνο στη μέση και την κοιλιά. Τα χλαμύδια προσβάλουν τον τράχηλο της μήτρας, τις σάλπιγγες, το ουροποιητικό σύστημα και την πύελο. Μπορεί να οδηγήσει σε υπογονιμότητα αν δεν θεραπευθεί εγκαίρως.

Η διάγνωση γίνεται με άμεση μικροσκόπηση και με καλλιέργεια κολπικού υγρού όπου απομονώνεται ο παθογόνος παράγοντας. Η θεραπεία είναι στοχευμένη ανάλογα με τον παθογόνο παράγοντα που προκάλεσε την κολπίτιδα.